W tych niepewnych czasach, w jakich żyjemy, każdy ma prawo posługiwać się pojęciem „solidarność”, dlatego w 30. rocznicę demokratycznych wyborów w Polsce sięgamy właśnie po nie. Wspólnie w trakcie festiwalu będziemy się bowiem zastanawiać nad tym, co dzisiaj oznacza „solidarność”, zarówno w kontekście walki o wolność w wielu miejscach na świecie, jak i w odniesieniu do wydarzeń w samej branży muzycznej.

Czy optymizm jest dzisiaj najbardziej radykalną formą oporu? Gdzie szukać pozytywnych wizji przyszłości? Jak walczyć z poczuciem alienacji, kiedy wszystko wydaje się pozostawać w kryzysie, ekologicznym, społecznym i ekonomicznym? Jak solidaryzować się ze środowiskiem naturalnym i okazywać wsparcie zamieszkującym je istotom? I wreszcie, jak rozumieć historię, jeśli ta (wbrew przewidywaniom Fukuyamy) wcale się nie skończyła?

Solidarność to dla nas wielowymiarowa kategoria.

Po pierwsze, Unsound to festiwal, wokół którego wytworzyło się środowisko ludzi z całego świata. Chcemy więc zadać sobie pytanie, czy taka wspólnota może dawać poczucie bliskości? Jak łączyć się za pomocą muzyki z innymi ludźmi? Na poziomie dźwiękowym, kulturowym i politycznym oraz poprzez sceny, kolektywy i ruchy.

Po drugie, potrzebujemy solidarności w samej branży muzycznej. Internetowe platformy muzyczne, zarządzane przez korporacje, wbrew swojej nazwie wcale nie są „społecznościowe”. Czy jest wobec nich alternatywa?

Po trzecie, jak pogodzić kolektywność i wspólnotowe tworzenie muzyki z wciąż jeszcze żywym mitem samodzielnego autora-geniusza?

I po czwarte, jeśli muzyka może być formą solidarności i protestu, jak brzmi ona dzisiaj, w 2019 roku? Czy można słuchać z optymizmem mrocznych, dystopijnych dźwięków? A może współczesne czasy wymagają koloru i światła w odpowiedzi na otaczającą nas ponurą, niepewną rzeczywistość?